قلپ دوم از فنجان چای

همیشه قلپ دوم چای رو از همچی‌ بیشتر دوست داشتم.

همهٔ تلخی چای تو قلپ اولش خلاصه شده، قطعاً قلپ دوم تلخ­تر از قلپ اول نیست و قلپ­های بعدی هم شیرین­تر از قلپ دوم نمی­شه، پس شاید برای همینه که هیچ وقت چای نمیخورم و چون چای نمیخورم هیچوقت لذت سیگار کشیدن رو درک نکردم و نمی­کنم؛ شاید اگه چای از قلپ دومش شروع می­شد من چای می­خوردم و سیگاری می­شدم.

پس خوبه که چای رو دوست ندارم و به طبعش سیگاری هم نمی­شم.

چقدر زندگی اینجوری رو دوست دارم وقتی که با انجام یه کار مجبور نمی­شی که یه کار دیگرو انجام بدی.

زندگی اینجوری مثل وقتی که یه حبه قند می­ذاری تو دهنت و بعد از خوردن یه قلپ چای همهٔ دهنت شیرین می­شه.